Een school-PC?

In verband met het beginnen van het schooljaar 2012-2013 hebben wij bij MBRTech een systeem in elkaar gezet dat als dagelijkse huiswerk-machine moet werken. Voor scholieren is deze PC ideaal voor het browsen van internet, het bekijken van films en het schrijven van Office-bestanden. Het grote voordeel van dit systeem ten opzichte van andere desktop-pc's is dat deze relatief veel goedkoper is en voor de prijs een uitstekende prestatie levert voor het dagelijks gebruik van de scholier. Wij hebben hier rekening gehouden met de voorgeassembleerde desktops/laptops die voor ongeveer hetzelfde geld over de toonbank gaan. 

Computerkast

Als kast hebben wij gekozen voor de Fractal Design Core 1000; deze kast heeft een laag prijskaartje, maar heeft voor de door ons beoogde doeleinden meer dan voldoende koelingsmogelijkheden, grootte en ruimte voor de onderdelen.
Er is standaard ruimte voor twee harde schijven - ruim genoeg voor de gemiddelde gebruiker, die er vaak niet eens twee nodig heeft. Voor wie wél een hoop (verschillende groottes) schijven gaat gebruiken, is ook genoeg ruimte, met een aantal mogelijkheden om brackets te gebruiken om meer schijven te kunnen installeren.
Standaard is er één ventilator meegeleverd van 120mm, wat genoeg is voor een simpel systeem als dit. Eventueel is het mogelijk om één 92mm en één 120mm ventilator toe te voegen. Indien je er een videokaart in wil gooien, is het aangeraden een extra ventilator te installeren voor voldoende koeling.
Zoals te zien is het een stijlvolle minimalistische kast die niet al te veel in het oog springt en niet te groot is; perfect voor op/naast/onder/in het bureau. Deze kast zal je zo'n €30 kosten.

Moederbord

Het door ons gekozen moederbord is de ASRock B75M-GL. Dit bord heeft de benodigde aansluitingen voor geluid, USB-apparaten (maar liefst tien poorten, waarvan vier de nieuwe en veel snellere USB 3.0-standaard!) en SATA 3 GB/s. Het gebruik van de geïntegreerde grafische verwerker van de processor, internet en voldoende Sata-aansluitingen geeft dit bord een mooi voordeel over vele anderen.

De derde generatie Intel-processoren kan worden gebruikt met dit bord, wat een groot voordeel is. Er kunnen maximaal 2 bankjes DDR3-werkgeheugen worden geïnstalleerd, wat zeker genoeg is voor dit systeem.
Er is ruimte voor één videokaart met ondersteuning voor PCIe 3.0, mocht je dat willen. Dit bord is niet té uitgebreid, maar voor de prijs zeer geschikt en betrouwbaar en bevat meer features dan de doorsnee-student nodig heeft. Dit bord zal je ongeveer 55 euro kosten. De totale kosten tot nu toe zijn ca. 55 euro.

Werkgeheugen

Omdat werkgeheugen op het moment goedkoop is, gaan wij voor deze computer voor één bankje (je kunt zo dus nog een tweede bankje erbij zetten (indien nodig) vanwege de prijzen, hoewel dit volgens ons al meer dan voldoende is voor de doorsnee gebruiker). Onze voorkeur voor werkgeheugen gaat op het moment uit naar Kingston's HyperX serie, vanwege de lage prijzen maar meer dan prima prestaties. We kiezen voor één 4 Gigabyte bankje dat op 1600 MHz draait; de 'normale' snelheid is 1333 MHz, maar dit is bijna identiek geprijsd of soms zelfs duurder, voor precies dezelfde hoeveelheid.

Naast dat deze module er leuk uit ziet door de blauwe afwerking, presteren ze goed en hebben ze gemiddeld een laag energieverbruik. Dit zal je rond de 18 euro kosten. Het voorlopige totaal is nu rond de 103 euro.

Processor / GPU

Als processor hebben wij geopteerd voor een derde generatie Intel processor, de Core i3-3220. Deze processor is onwijs snel voor de prijs en is een dualcore met 4 threads die met gemak elke game aan kan indien gekoppeld met een degelijke grafische kaart. Deze processor gebruikt opvallend weinig stroom vanwege het 22nm fabriceringsproces dat gehanteerd wordt door Intel.

Standaard staat deze processor op 3,3 GHz.
Voor de mensen die van filmavondjes houden, kan de grafische processor van deze processor (huh?) ook makkelijk films in full-HD aan. De geïntegreerde Intel HD Graphics 2500 videochip staat op 650 MHz met een turbo naar 1,1 GHz, alweer meer dan voldoende voor standaard gebruik en lichte games. Dit onderdeel zal rond de 113 euro kosten. Daarmee is het voorlopige totaal zo'n 216 euro.

Voeding

Voor de stroomvoorziening kiezen wij de Corsair Builder Series CX430 V2 (de eerste versie is uit de verkoop), een 430 Watt non-modulaire voeding die dankzij de 80-Plus-certificering ook stabiel kan blijven draaien onder een constante hogere belasting.

Deze voeding levert voldoende stroom om alle onderdelen goed werkend te houden, heeft genoeg aansluitingen, inclusief mogelijkheid tot het toevoegen van meer onderdelen zonder een nieuwe voeding te hoeven kopen en houdt ruimte over voor een eventuele grotere belasting, zodat je zeker weet dat het niet fout zal gaan. Daarnaast staat Corsair bekend als een betrouwbaar merk met uitstekende klantenservice, en wanneer je dat combineert met de lage prijs van deze voeding, is dit een logische keuze. Zelf beschik ik ook over deze voeding en kan je vertellen: hij is opmerkelijk stil. Deze voeding kost je rond de 42 euro. De kosten tot nu toe zijn ca. 258 euro.

Harde schijf

De door ons gekozen harde schijf is een Seagate Barracuda ST1000DM005 1TB disk, die op 7200 toeren per minuut draait, wat goed snel is en die dus mooi presteert voor dit systeem. Met een 32MB cache heb je in deze computer meer dan genoeg prestatiemogelijkheden. Deze harde schijf neemt één 3,5 inch drive bay in en maakt gebruikt van de SATA-300 aansluiting. Voor een redelijk lage prijs is dit een goede harde schijf; een prima keuze voor ons systeem. Deze kost rond de 70 euro.

Conclusie

Voor een totaalprijs van €328 kan je niet misgaan! Deze computer biedt eventueel de mogelijkheid tot het upgraden naar een gamingsysteem (door middel van toevoeging van een grafische kaart), en blinkt uit in hetgeen waarvoor hij bedoeld is;

  jou helpen je diploma binnen te slepen. 

Modulaire of niet-modulaire voeding: wat is voor jou het beste?

Het is natuurlijk altijd een flinke taak om een voeding te vinden die voldoet aan de eisen die je eraan stelt, maar die tegelijk ook nog enigszins goedkoop is. Een van de beslissingen die ik persoonlijk erg lastig vond tijdens het kiezen van een nieuwe voeding was het wel of niet gaan voor een modulaire voeding. Beiden hebben zo hun voor- en nadelen, dus goed kijken wat je wilt is heel belangrijk. Vandaar dit artikel: om je te helpen een goede keuze te maken, staan hier de belangrijkste verschillen en een aantal belangrijke voor- en nadelen van de verschillende aansluittypes.

Wat is het verschil tussen modulair en niet-modulair?

Een belangrijk verschil is wat deze twee onderscheidt: een niet-modulaire voeding maakt gebruik van een directe verbinding vanaf de voeding naar het te voeden deel van de computer: er is een aansluiting vanaf het deel dat stroom levert, dan de kabel, die loopt naar een onderdeel van de computer, bijvoorbeeld de harde schijf, en daar kun je hem met een connector aansluiten op de harde schijf. Hieronder de voeding die ik op het moment gebruik: een Corsair Builder Series CX500, een 500 Watt, niet-modulaire voeding. Zoals je kunt zien, lopen alle kabels vanuit één centraal gat. De zwarte stof eromheen heet trouwens een sleeve, wat dus inhoudt dat er een soort beschermhoesje omheen zit, zodat hij niet snel blijft haken en de draden goed bij elkaar blijven.

Niet-modulaire voeding: alle kabels zijn centraal vastgemaakt.

Een modulaire voeding heeft echter een groot verschil ten opzichte van een niet-modulaire: alle kabels zijn door middel van connectors los te koppelen van de voeding zelf. Dit houdt dus in dat de kabels los meegeleverd worden, en zelf de aan te sluiten kabels kunt aansluiten. Hier gaat de stroom dus eerst van de voeding naar de connector, vanaf daar naar de kabel, en vervolgens van de kabel naar het onderdeel.

Modulaire voeding: alle kabels zijn apart aan te sluiten of weg te laten door middel van connectors.

Een derde soort, die ik zelf semi-modulair noem, maar die vaak ook gewoon als modulair wordt aangeduid doordat deze soort modulaire voedingen het meest gangbaar is, kun je zien als een soort hybrideversie die alleen de basiskabels, die elke moderne computer wel nodig heeft, vastgezet heeft; de rest, dus bijvoorbeeld voor extra videokaarten, harde schijven en dergelijke dingen, is wél met een connector los aan te sluiten. Deze soort komt meer voor dan de volledig modulaire voeding, omdat men de standaardkabels toch nodig heeft.

Semi-modulair: de basiskabels zijn vast, kabels voor eventuele extra onderdelen zijn los aan te sluiten.

De voor- en nadelen

Natuurlijk zijn er ook bepaalde voor- of nadelen voor elke soort voeding. Bij een niet-modulaire voeding is een van de grootste problemen ontstaan door de extra kabels: de kabels die men niet gebruikt, zijn vaak een enorme doorn in het oog van mensen die toch graag het oog ook wat willen, om nog maar niet te spreken over de moeite die het kost om ze enigszins hándig weg te werken.

Punt twee is dan ook het verstoren van de luchtstroming: al die kabels blokkeren de luchtstroom door de computer, die hierdoor warmer kan worden en minder goed gekoeld. Dat is niet alleen onhandig, maar ook nog eens gevaarlijk wanneer de temperatuur flink hoog oploopt.

Het is in enige mate nog te accepteren dat de kabels die gebruikt worden door de pc lopen (als je geen kast hebt waar de kabels mooi in kunnen worden verstopt), maar het wordt ronduit irritant als de kabels die je juist niet gebruikt je luchtstroming verpesten, in de weg zitten van andere onderdelen en kabels en er slecht uitzien in je kast. Als oplossing kun je natuurlijk een kast met kabelmanagementcompartiment kopen, waar je de kabels in een soort extra ruimte kan stoppen die geen onderdelen bevat, maar niet iedereen heeft dat.

Daarin blinkt een modulaire (of semi-modulaire) voeding dus uit; je kunt de kabels die je niet nodig hebt gewoon weghalen, en probleem opgelost! Een nadeel van modulaire voedingen is, voor de minder georganiseerden onder ons, dat je de kabels die je niet gebruikt ook wel moet zien te bewaren. Zonder ze kwijt te raken dus, en op een plek waar ze niet snel zullen worden weg- of rondgegooid, en juist dát is niet altijd makkelijk.

Een flink nadeel van modulaire voedingen, waar veel mensen tegenaan lopen, of in ieder geval ik, is dat modulaire voedingen toch een stuk duurder zijn. Modulaire voedingen zijn vaak high-end en dus vooral weggelegd voor de mensen die op zijn minst redelijk veel in en aan hun computer willen sleutelen, zodat ze ten eerste een betrouwbare voeding nodig hebben, ten tweede vaak ook wat meer vermogen willen, en die een onverstoorde airflow willen.

Vaak is een slimme zet, als je financieel iets meer ruimte hebt, dan ook om zowel een modulaire voeding te kopen als een kast met kabelmanagement; men kan dan alle kabels mooi wegwerken, zodat de luchtstroom niet wordt doorbroken door kabeltjes. Een droom voor de meeste computerfanatiekelingen, toch?

Het is trouwens ook een goed idee om te kijken naar de kans op ongelukken met je computer: de connectors van een modulaire voeding kunnen natuurlijk losschieten en/of kapot gaan als er te vaak of te hard tegenaan wordt gestoten. Als je dus je computer ergens hebt staan waar hij een ongelukje kan hebben, maar graag een mooie binnenkant hebt, is het dus belangrijk dat je goed overweegt wat belangrijker is: een computer die werkt, of een die er van binnen mooi uit ziet. Als hij niet werkt, heb je immers ook niks aan een mooie binnenkant!

Deze gevaarlijke situatie heb je overigens een stuk minder snel als je een semi-modulaire voeding koopt; je weet dan dat je standaardkabels, die vaak het belangrijkst zijn, wél tegen een stootje kunnen en dus in geval van omvallen of iets dergelijks een stuk minder kans hebben op uitval, waardoor je computer dus beter beschermd is.

Een grote vraag is dus: hoe ver wil je gaan? Heb je een betrouwbare voeding nodig, wil je graag een mooie afwerking hebben, en heb je een beetje een goed budget? Dan is een modulaire voeding een heel goede optie. Heb je, zoals ik, niet zo'n drang tot aanpassen, een wat kleiner budget of simpelweg een niet erg hoge behoefte aan een groot wattage, dan zal een niet-modulaire voeding prima volstaan. Een high-end systeem zal dan ook eerder een modulaire voeding nodig hebben in verband met luchtstroom en temperaturen. Een low-end (vaak voorgebouwd) systeem kom je eigenlijk altijd tegen met een basisvoeding als krachtlevering, die alleen de nodige kabels voor die onderdelen heeft, en mogelijk nog een paar extra. Dat volstaat in principe gewoon: mensen met low-end systemen zullen niet snel upgraden, en de airflow is daar ook niet zo belangrijk.

Modulair of niet-modulair, het blijft natuurlijk belangrijk om naar kwaliteit te kijken, want ook de goedkopere modulaire voedingen kunnen van te slechte kwaliteit zijn! Dat ze voor high-end systemen zijn, betekent niet altijd dat ze goed zijn, dus controleer alles even.

Rick

Hoe werkt de batterij van je Androidtelefoon?

Zo nu en dan zie je op fora discussies over de manier waarop de batterij van een Android toestel werkt, of de manier waarop Android omgaat met het verwerken van de gegevens ervan (zoals het weergeven van het batterijpercentage). Daarnaast zijn er een aantal tradities ingesleten, en zo hebben veel gebruikers nog steeds een verkeerd beeld van hoe het nou precies werkt.

Algemene "afspraken"

Mensen hebben over de jaren een aantal "regels" opgesteld met betrekking tot het opladen van een telefoon, en over de manieren waarop je in Android kan zorgen dat je batterijniveau goed afgelezen wordt. Denk hierbij aan het opladen van een apparaat voor het aan te zetten, en het wissen van de batterijstatistieken als je rare percentages te zien krijgt.
Een aantal van deze regels kloppen wel, of schijnen in ieder geval waar te zijn, maar sommige andere ideeën zijn onderhand al weerlegd.

Androids battery stats

Vaak wordt er, als de discussie gaat over Android en batterijleven, gesproken over de batterijstatistieken die gewist moeten worden. Deze zijn verantwoordelijk voor het bijhouden, en vooral weergeven van het batterijniveau en de grafiek zoals te zien in de instellingen. Dit wordt bijgehouden door een bestand, batterystats.bin, in de /system/data-map.
Ondanks hat vaak gegeven advies om dit bestand te verwijderen omdat dat beter is voor de weergave van je batterijpercentage, samen met andere redenen, is dit op 13 januari hier op Google+ officieel tot onzin verklaard door Dianne Hackborn, iemand die meewerkt aan het ontwikkelen van Android.
Zij zegt dat het weergegeven batterijpercentage geen reflectie is van de gegevens in batterystats.bin, maar dat dit bestand enkel gegevens opslaat die onder andere bijhouden welke app wanneer wat deed, en dat op basis van het bestand enkel de grafiek wordt gemaakt die bij de instellingen van je telefoon laat zien hoe het batterijverbruik loopt.

Ik heb het bestand zelf ook een keer gewist, toen we nog onder de indruk waren dat het zou helpen. Mijn telefoon gaf na opladen tot 100% steeds waarden aan als 74%, na hem van de lader afgehaald te hebben. Het leuke is dat, na een paar andere pogingen, het wissen van batterystats.bin wel heeft geholpen om dit probleem te stoppen.
Het wissen van de battery stats verbetert dus niet het batterijgebruik van je telefoon, enkel de weergave ervan. Ondanks dat Hackborn zegt dat het vanzelf gewist wordt als je je telefoon van de lader haalt.

Hardware vs. software

Zoals altijd is ook in deze situatie een onderscheid te maken tussen wat het beste is voor de hardware, en wat het beste is voor de software. De batterijen die men tegenwoordig gebruikt in mobiele telefoons zijn Li-ion (Lithium-ion) batterijen, maar die brengen wat hardwarematige beperkingen met zich mee.
Zo is er namelijk het probleem dat zo'n batterij niet te ver ont- of opgeladen mag worden. Als de batterij namelijk vol opgeladen is, is de spanning iets te hoog voor de batterij. Daarom gaan de eerste paar procenten sneller dan de rest. Hetzelfde geldt voor een te lage batterijspanning: dat beschadigt je batterij ook. Het beste is het om de batterijspanning tussen de 30% en 70% te houden.

Hier zit echter ook een probleem: als je de telefoon zo onregelmatig oplaadt, zal hij in mijn ervaring (en die van een aantal anderen), toch raar gaan doen. Je zult dingen gaan zien als mijn probleem, dat ik hierboven beschreef. Je zult zien dat je plotseling, en dit heeft iemand echt meegemaakt, drie kwartier lang een batterijpercentage van 1% weergegeven wordt.

Quad cores en grotere schermen

Veel mensen denken dat de grotere schermen, grotere hoeveelheid RAM en snellere processoren in de telefoons van tegenwoordig er alleen maar voor zorgen dat de batterij sneller leeg gaat. Gelukkig is dat lang niet altijd het geval. Natuurlijk worden er steeds grotere batterijen met de telefoons meegeleverd, maar dat laten we nu even achterwege.
Hoewel de nieuwe scherpere, fellere en grotere schermen inderdaad vaak wel meer batterijsap zuigen, worden die ook steeds zuiniger gemaakt. Daar wordt echter nog niet de grootste vooruitgang gemaakt.

De nieuwere processoren daarentegen, worden wel een stuk efficiënter. Door een betere processorarchitectuur (waar ik nu niet op inga, aangezien dat vrij ingewikkeld is) worden de kernen zelf steeds efficiënter, waardoor ze minder stroom verbruiken voor dezelfde prestaties.
Daarnaast worden er ook andere snufjes toegepast om de CPU als geheel beter te maken. Zo heeft de nieuwe NVidia Tegra 3-processor, die in bijvoorbeeld de HTC One X zit, een vijfde companion core. Die kleinere kern, die ook een stuk minder krachtig is en minder stroom vergt, wordt ingeschakeld wanneer het scherm uitstaat. De vier grote kernen worden uitgezet, en het batterijverbruik van de telefoon krijgt een mooie boost.

Conclusie

Als we alles overwegen, zien we dat het er eigenlijk niet makkelijker op wordt als we eenmaal weten hoe de dingen in de basis werken. In Android wil je graag een goede batterijmeting, maar als je daar te ver in gaat, gaat de kwaliteit van je batterij sneller achteruit (je zult altijd merken dat de batterij na een jaar wat minder goed presteert dan toen je hem kocht). Als je de batterij heel wilt houden, kan dat in Android problemen opleveren.
Gelukkig zijn de ontwerpers van onze telefoons er wel altijd mee bezig om te zorgen dat we steeds beter de dag door kunnen.

Let wel, er zullen lang niet altijd problemen zijn. Zijn die er wel, zullen ze vaak minimaal zijn. Wat ik in dit artikel beschreven heb wordt vooral opgemerkt door mensen die veel bezig zijn met hun telefoon, en hier goed op letten.

Laat ons hieronder, op Facebook of op Twitter weten hoe jouw batterij zich gedraagt, en wat jij allemaal doet om hem goed te houden!

MBRtech

P.S.: Het kan zijn dat de software-onderdelen in dit artikel ook voor andere OS'en geldt, maar daar heb ik geen ervaring mee. Daarnaast is Android het meest dynamische, dus zijn daar goed de ontwikkelingen te zijn.

Meerdere gebruikers op Jelly Bean!

Gisteravond kwam gebruiker zanderman112 hier met een manier om in Android 4.1 Jelly Bean een tweede (of meer) gebruikersprofielen aan te maken, die je bijvoorbeeld zou kunnen gebruiken om een gastprofiel in te stellen. Er waren al eerder aanwijzingen, en de code zit al bijna helemaal in het OS, maar Google heeft er toch nog niets over gezegd.

Een tijdje geleden kwam men er al achter dat er in Jelly Bean al een stuk van deze functie ingecodeerd was, maar deze was (en is nog steeds) niet in te stellen via bijvoorbeeld de instellingen.
Na op onderzoek uitgegaan te zijn, is er op XDA-Developers een handleiding geschreven om dit te kunnen doen.

Benodigdheden

Om gebruik te maken van deze functionaliteit heb je een paar dingen nodig:

• Een telefoon (of tablet) die Android 4.1 Jelly Bean draait
• Roottoegang
• Terminal Emulator (hier te vinden)

Handleiding

Hoe gaan we dit tweede profiel maken? Het is eigenlijk vrij simpel. Open Terminal Emulator, en voer de volgende commando's (steeds gevolgd door een Enter) in

su

pm create-user test

"test" is hier de naam van de gebruiker. Deze kan je naar je eigen wensen aanpassen.

Als je nu de power-knop van je apparaat ingedrukt houdt, zie je iets als dit:

Hier kan je vervolgens naar de andere gebruiker wisselen. Deze krijgt een nieuw homescherm, met bijbehorende tips. Deze gebruiker kan maar weinig instellen, zodat de telefoon niet zo gauw (softwarematig) beschadigd wordt:

Als je de gebruiker weer wilt verwijderen, kan dat ook vrij gemakkelijk. Je moet dan weer naar de eerste gebruiker wisselen en Termnal Emulator opstarten. Voer het volgende in:

su

pm remove-user 1

Hier is de originele gebruiker 0, de net gecreëerde gebruiker is 1, enzovoorts.

Nu zou je niet meer moeten kunnen wisselen door de powerknop ingerukt te houden.
Om dat te controleren, ga je weer naar Terminal Emulator, en typ je dit:

su

pm list-users

Terminal Emulator moet dan met het volgende komen:

Users:

             UserInfo{0:Primary:3}

Op dit moment heb je er nog niet veel aan, aangezien bijvoorbeeld de sms'jes van de eerste gebruiker ook door de tweede gebruiker nog gezien kunnen worden. Het is dan ook aangeraden om een paar dingen te doen:

1. De tweede gebruiker Gast noemen, omdat dit feitelijk wel het geval is
2. Een launcher gebruiken waar je apps kan verbergen, zodat je bijvoorbeeld emailapplicaties, social media-applicaties kan verbergen
3. Een beveiligd vergrendelscherm instellen, zodat de gast niet jouw profiel in kan (je kan wel allebei apart een vergrendelscherm instellen)

Alhoewel de functie nog niet geheel uitgewerkt is, kan dit heel handig zijn. Zodra iemand je telefoon wil gebruiken, maar jij wilt niet dat zij hem gebruiken, of te diep in de instellingen kunt gaan, wissel je gewoon naar een gast-account.
Vooral in de toekomst zal dit volgens mij ook op mobiele apparaten steeds belangrijker worden, net zoals het op de PC's van tegenwoordig vanzelfsprekend is.
Ik vind het in ieder geval een goed idee van Google.

Bas

Via: http://www.xda-developers.com/android/switch-user-profiles-on-jelly-bean/